دقت کرده اید از بعد از چندین صد سال و چندین هزارسال گذشته در ایران هرگز افرادی به نام در تفکر و فلسفه و ماهر در شناخت جهان هستی همچون بوعلی سینا ، ملاصدرا ، ابوریحان ، رازی و ... متولد و یا تربیت نشده اند ! شاید برای شما هم سوال باشد چرا این اتفاق افتاده و ما قرن ها یا شاید سال هاست نمونه های مشابه این دانشمندان را تجربه نکرده ایم .
برای مثال آخرِ همه فیلسوفان معاصر افرادی می شوند که تمام عمر خود را صرف تحلیل و بررسی و نظریه پردازی پیرامون نظریه های همین دانشمندان صاحب نام بین المللی می کنند و ظاهراً چیز چندان شگفت و نویی برای بروز و ظهور به عرصه علم در چنته نداشته اند . آیا واقعا ما به انتهای علم و مرزهای دانش نزدیک شده ایم یا همه چیز در فلسفه و عاوم طبیعی کشف شده است که اینگونه کشتی علم و دانش تمدن ایرانی به گل نشسته است ؟
چرا دانشمندانی که آوازه شان در سرتاسر دنیا بپیچد و شاخه های علوم را متحول کنند اینقدر کم شده اند ؟
